BRANIEWIANIN BOHATEREM NOWEJ ZELANDII

Gustaw von Tempsky urodzony w Braniewie stał się jeszcze za życia ludowym bohaterem Nowej Zelandii. Brzmi wystarczająco egzotycznie i nieprawdopodobnie? Był pruskim szlachcicem z rodu o polskich korzeniach, a przy tym żołnierzem, poszukiwaczem przygód, artystą i korespondentem gazet. Jedna z najbarwniejszych postaci XIX-wiecznej Nowej Zelandii. Jego imieniem nazwano park narodowy oraz ulice w stołecznym Wellington i innych miastach.

Gustaw von Tempsky (niem. Gustavus Ferdinand von Tempsky) urodził się 15 lutego 1828 r. w Braniewie (wówczas Braunsberg) w szlacheckiej rodzinie pruskiej o korzeniach polskich, mieszkającej w Prusach Zachodnich, ale dorastał w Legnicy. Ukończył wojskowe szkoły kadetów w Poczdamie i Berlinie. W 1846 r. po zaledwie 9 miesiącach służby w armii pruskiej zwolnił się i wyjechał na Wybrzeże Moskitów w Ameryce Środkowej (wybrzeże dzisiejszych Hondurasu i Nikaragui). Tam szkoli miejscowych Indian w służbie brytyjskiej, poznając zasady walki w dżungli. W 1850 r. poszukuje kruszcu podczas słynnej gorączki złota w Kalifornii. W latach 1853-1855 odbywa liczącą 3000 mil podróż przez Meksyk, Gwatemalę i Salwador, z której w 1858 roku w Londynie opublikował tom wspomnień pod tytułem "Mitla". Jeszcze w 1855 roku i poślubił Emelię Ross Bell, z którą miał trójkę dzieci, dwóch synów i córkę. Kolejno przenosi się z rodziną do Szkocji, potem Australii, by ostatecznie w 1862 r. osiąść w Nowej Zelandii.

W Nowej Zelandii początkowo poszukuje złota, a następnie jest korespondentem gazety. W 1863 roku wybuchła kolejna  wojna między kolonistami i plemionami maoryskimi. Tempsky natychmiast nawiązał kontakt z Williamem Jacksonem, twórcą oddziału Forest Rangers, jednostki przeznaczonej do walki w lasach Nowej Zelandii z Maorysami. Szybko wykorzystuje swoje wojskowe wykształcenie i doświadczenie z walk w dżungli. Od 1863 r. dowodzi kompanią, a od 1865 r. całym oddziałem Forest Rangers. W 1863 r. otrzymał brytyjskie obywatelstwo. Kolejno awansując dosłużył się stopnia majora i wziął udział w wielu kampaniach przeciwko Maorysom. Wykazywał się niezwykłą odwagą i umiejętnościami walk nieregularnych. Przez swoich ludzi nazywany był „Von” lub „Prusak”, a wśród wrogich Maorysów, wojowników słynących z odwagi, zyskuje chwalebny przydomek „Manu-Rau” (Ptak, który doleci wszędzie). Podczas służby tworzy też wiele akwareli ukazujących krajobrazy oraz życie ówczesnej Nowej Zelandii. Dowodzony przez Tempskiego elitarny oddział Forest Rangers stosował taktykę partyzancką dopasowaną do taktyki maoryskiej. Formacja ta była nieregularnymi siłami przeznaczonymi do prowadzenia walki w buszu i służyła zwalczania Maorysów na tyłach wojsk. Szybko okazali się mistrzami walki w buszu nowozelandzkim, będąc równorzędnymi przeciwnikami Maorysów w ich środowisku. Gustaw von Tempsky zginął w bitwie z plemieniem HauHau w dniu 7.09.1868 r. W Nowej Zelandii do dziś krąży legenda, że Maorysi zjedli ciało okazując w ten sposób szacunek poległemu Gustawowi Tempskiemu i do dziś odmawiają przekazania informacji o miejscu pochówku jego kości. Inna wiarygodniejsza wersja głosi, że praktykujący kanibalizm Maorysi z szacunku wobec majora Tempskiego oszczędzili go i skremowali zwłoki w stosie pogrzebowym.

Więcej na stronie HISTORIA BRANIEWA - NIEZNANE WYDARZENIA  http://www.historiabraniewa.hekko.pl/index.php/ludzie/112-gustaw-von-tempsky-1828-1868-bohater-nowej-zelandii 

  

Źródło: Własne

Komentarze (0)

Dodaj swój komentarz