MUZEUM ZIEMI BRANIEWSKIEJ MA 4 LATA

Muzealnictwo w Braniewie ma wspaniałą, sięgającą lat przedwojennych tradycję. Obiekty muzealne znajdowały się w Hosianum, Kasynie Miejskim, Kamiennym Domu i plebanii kościoła św. Katarzyny. Prekursorem braniewskiego muzealnictwa był profesor Hosianum Wilhelm Weissbrodt. Niestety z tej historycznej spuścizny niewiele przetrwało.  

Towarzystwo Miłośników Braniewa początkowo tworzyło Muzeum w „formie papierowej”, stąd inicjatywa wydawania wspomnianego Celulozowego Muzeum Braniewa, a później Ziemi Braniewskiej.  Zanim w dniu 3.09.2016 r. uroczyście otwarto Muzeum przed TMB była długa droga. Zaangażowało się wielu ludzi dobrej woli, często nie zrzeszonych w żadnym historycznym stowarzyszeniu. Prace adaptacyjne w byłej bibliotece pedagogicznej (wyniesiono regały i 29 tys. książek) ruszyły latem 2016 r. To była ciężka praca fizyczna (burzenie i stawianie ścian, położenie ceramiki, ale i wywiezienie 24 ton gruzu!), położono instalację elektryczną i zamontowano nowe grzejniki, itd. Wszystkich prac i problemów nie da się chyba wyliczyć, ale później przyszła satysfakcja poprzez tworzenie wystaw. Nie sposób wymienić też wszystkich ludzi zaangażowanych w przedsięwzięcie, ale do tych „pionierów” należeli na pewno prowadzący obecnie Muzeum Zbigniew Kędziora i Dorota Olbryś, wiedzą fachową służyli Jagoda Semków i Tomasz Chwietkiewicz, wsparcia w postaci eksponatów udzielił braniewski poszukiwacz Janusz Moskal, a swoim „warsztatem” do dziś służy Jacek Iwulski. Było ich znacznie więcej, żeby wymienić małżeństwa Kozłowskich i Rantów, i wiele, wiele innych osób.

Jednak nawet najbardziej zaangażowani sympatycy nie zrobiliby wiele bez wsparcia instytucji. Głównie dzięki Kurii Archidiecezjalnej w Olsztynie oraz wsparciu Starostwa Powiatowego w Braniewie i Urzędu Miasta Braniewa placówka powstała na terenie Zespołu Szkół Zawodowych w Braniewie. Z lokalizacją lepiej trafić nie można było, bowiem niech ktoś wskaże lepsze miejsce niż XVIII-wieczne Hosianum czy XIV-wieczna Wieża Klesza, jedna z braniewskich średniowiecznych perełek, która dzięki włączeniu do Muzeum nabrała zupełnie nowego „blasku”, o stanie technicznym nie wspominając.

Dziś po 4 latach nasza muzealna placówka powiększyła się o kolejnych siedem sal wystawienniczych. Wymienić należy: salę edukacyjną z 35 miejscami siedzącymi, salę Dziedzictwa Kresów Wschodnich, salę rzemiosła i przemysłu, salę historii Braniewa, salę kultury materialnej mieszkańców do 1945 r., salę bł. Reginy Protmann i sióstr katarzynek, salę Hanzy i związków Braniewa z morzem, salę ceramiki budowlanej i ozdobnej czy znajdujące się w zabytkowej Wieży Kleszej salę rycerską, salę pt. „Żyliśmy w PRL”, salę franciszkańską i kolejną mieszczańską. Na samej górze wieży na wytrwałych czeka wspaniały widok na Braniewo.  

W latach 2016-2020 Muzeum odwiedziło 15 tysięcy osób, z całego kraju i Europy. Dodać należy, że eksponaty do muzeum w 95 % dostarczają nieodpłatnie mieszkańcy miasta i okolic, a także lokalne grupy poszukiwaczy. Muzeum Ziemi Braniewskiej stało się miejscem spotkań lokalnych pasjonatów, odbywają się tu lekcje historii, warsztaty plastyczne, prezentacje i wystawy czasowe. Turyści odwiedzający Braniewo mają okazję poznać tu bogatą historię miasta i okolic. Mogą też otrzymać pamiątki w postaci publikacji i gadżetów, jak wydany niedawno Znaczek Turystyczny. Pomimo przeciwności losu, a takie bywają, muzeum działa wpierane przez mieszkańców Braniewa udostępniających swoje pamiątki i wspomnienia. Dziś Muzeum jest jedną z wizytówek naszego miasta i niekwestionowanym sukcesem w życiu kulturalnym Braniewa.

Wojciech Jaroszek