Recenzja: Barbara Kwinta Razem, a nawet osobno

Dziesięć lat wcześniej…
Wieliczka, klasa maturalna. W ramach zajęć z przedsiębiorczości Marysia i Janek tworzą projekt otwarcia w mieście kameralnej knajpki. "Honolulu" ma być tylko kolejną pracą na zaliczenie, jednak licealiści postanawiają wcielić swój biznesplan w życie.
Choć nikt nie wierzy w powodzenie ich pomysłu, przyjaciele poświęcają każdą wolną chwilę, by pomóc w remoncie lokalu. Zaczyna się zrywanie parkietów, kucie ścian, wykurzanie mieszkańców spod podłogi… A do tego żmudna walka z przepisami i urzędnikami.
Stuletnia rudera powoli zmienia się w klubokawiarnię "Honolulu", natomiast młodzieńcze zauroczenie przeradza się w głębokie, intensywne uczucie.
Jednak Marysię Litwę poznajemy pod prysznicem. Rodowita Wieliczanka, mama dwójki dzieci, żona małomównego Norwega ma zaledwie chwilę, by móc się cieszyć kroplami spadającej wody.
Chwilę błogiego relaksu przerywa dzwonek do drzwi. W progu stoi Janek Wybicki. Po dziesięciu latach czas się cofa, by namieszać w poukładanych życiorysach obojga.
    
Barbara Kwinta – lingwistka, stylistka ślubna, autorka książek. Współtwórczyni rodzinnej marki sukien ślubnych. Wychowana przy dźwiękach maszyny do szycia i syku gorącej prasowalnicy. Przesiąknięta rozmowami kobiet. Wsłuchana w  monologi przyszłych panien młodych, ich życiowe dylematy, problemy i marzenia. Mama i żona. Beznadziejna kucharka. Wielbicielka kawy. Kolekcjonuje notesy i wspomnienia. Uwielbia zapach papieru. Pisze ciepłe, zabawne i świeże historie, idealne na chwile błogiego relaksu. Autorka książki "Chwała meksykańskim zakonnicom".