Recenzja: Koniec i początek Manula Kalicka

Muszą normalnie żyć w nienormalnym czasie.

To się czyta, i to znakomicie!

Jesień 1944. Tuż po upadku powstania w podwarszawskich Włochach spotykają się trzy młode kobiety: Irenka – przedwojenna tancerka kabaretowa, Zośka – Żydówka, studentka architektury, i Helenka – prosta dziewczyna z ubogiej wioski. Żadna z nich nie ma już rodziny; postanawiają trzymać się razem, wspierają się i wspólnie walczą z demonami przeszłości. Są zaradne, energiczne i z uporem dążą do celu. Każda ma swoją tajemnicę, każda próbuje ułożyć sobie życie w trudnych, dramatycznych czasach. Otaczająca je rzeczywistość nie jest łatwa, walka o przetrwanie, ciągły strach, ścieranie się nowego porządku ze starym – wszystko to nie sprzyja młodzieńczym wzlotom i westchnieniom. A jednak...
Historie, ludzie i zdarzenia, które opisuje autorka, są prawdziwe, w nie wpleceni są fikcyjni bohaterowie. Jak zwykle u Manuli Kalickiej, płaczemy i śmiejemy się na przemian, by na końcu zapytać – co dalej?

„Dziewczyna z kabaretu", „Koniec i początek", „Jej drugie życie" i „Między tobą a mną" stanowią cykl powieściowy „Na przekór losowi".

Manula Kalicka – pisarka i dziennikarka. Opublikowała siedem powieści, liczne opowiadania i książkę biograficzną poświęconą polskim malarzom. Ukończyła studia polonistyczne i dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Jako dziennikarka zadebiutowała na łamach tygodnika „Polityka".