Recenzja: O nic nie pytaj Dagmara Leszkowicz-Zaluska

Druga wojna światowa ma się ku końcowi, ale na ziemiach polskich rozpoczyna się kolejny konflikt.
Jest to przemilczana i zapomniana przez historię – chociaż równie krwawa jak poprzednia – wojna bratobójcza. Batalia toczy się o władzę w odradzającej się Polsce, a naprzeciwko siebie stają ci, którzy niegdyś mieli wzniosłe ideały i dla których odradzająca się Polska miała być domem i spokojną przystanią.

W tym podłym czasie dwudziestodwuletnia Lonia Bielak, córka podkuchennej z majątku Kozłówka, podąża do Warszawy, gdzie stacjonuje jej narzeczony, którego poznała w Lublinie. Teraz jedzie, by wyjść za niego za mąż.
Nie spodziewa się, że droga do stolicy całkowicie odmieni jej los, gdyż człowiek, którego spotka, stanie się miłością jej życia, natomiast jej przyszły mąż okaże się bezwzględnym funkcjonariuszem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Obaj uwikłani są w wojnę domową, co sprawia, że trójkąt miłosny szybko wpada w tryby wielkiej historii, skąd nie ma ucieczki, a każda decyzja może kosztować czyjeś życie.

Dagmara Leszkowicz-Zaluska – dziennikarka i pisarka. Dziennikarstwa uczyła się, pracując przez wiele lat jako anglojęzyczny korespondent agencji informacyjnej Reuters. Współpracowała przy pisaniu biografii „Położna. O mojej cioci Stanisławie Leszczyńskiej”. Pracuje również nad scenariuszem pełnometrażowego filmu o położnej z Auschwitz. Autorka sagi wielkopolskiej „Dziewczyna z kamienicy”. Mama trzech synów, mieszka pod Warszawą, a jej pasje to lotnictwo i zwykłe historie rodzinne.