Recenzja: Pamiętnik księżniczki. Tom 2. Księżniczka w blasku reflektorów Meg Cabot

Cześć, tu znowu ja, księżniczka Mia. Tak, następczyni tronu Genowii, która zbłaźniła się w państwowej telewizji... i to na oczach całego swojego narodu (to wprawdzie tylko 30 tysięcy osób, ale jednak)!

Sądziłam, że mam wszystko pod kontrolą. Dowiedziałam się, kim naprawdę jest mój tata, przetrwałam musztrę grand-mère, wreszcie dogadałam się z Lilly, i nawet udało mi się pogodzić z tym, że mama spotyka się z moim nauczycielem matematyki, panem Gianinim. A wtedy moja kochana rodzicielka wyskoczyła z szokującą nowiną, a grand-mère postanowiła zorganizować ten durny wywiad...

Podczas którego oczywiście musiałam się wygłupić.

I teraz czekają mnie konsekwencje mojego gadulstwa! Wspaniale!

Ale cóż...

Nikt nie mówił, że życie księżniczki jest proste.

Meg Cabot

(właściwie Meggin Patricia Cabot) urodziła się w ten sam dzień co księżniczka Stefania z Monako... tylko że dwa lata później. Na koncie ma dziesiątki powieści, napisane zarówno pod własnym nazwiskiem (Meg Cabot i Patricia Cabot), jak i pseudonimem Jenny Carroll. Na pewno kojarzycie jej cykle „Mediatorka", „1800-Jeśli-Widziałeś-Zadzwoń" i „Dziewczyna Ameryki" – historie o młodych, silnych dziewczynach, w których życiu dzieje się coś niesamowitego. Meg jest również autorką kultowej serii „Pamiętnik księżniczki", opublikowanej w ponad 38 krajach i zekranizowanej (dwukrotnie!) przez Disneya. Obecnie pisarka mieszka razem z mężem w Key West na Florydzie. Uwielbia koty – być może dlatego ulubionym prezentem, jaki kiedykolwiek dostała od fana, jest naturalnych rozmiarów Gruby Louie z papier-mâché.