Dzięki wspomnieniom jego dzieci, Monique i Artura, poznajemy Papcia
Chmiela jako ojca, człowieka, obywatela codzienności. Także w tej
życiowej roli był niezwykły, co łączyło się z fajerwerkami, ale
też uczyło obrony swojej inności w grupie rówieśników.
Domową codzienność zamieniał im w świat zabawy i działania
wyobraźni. Jednocześnie zajmująco uczył historii, przyrody, radzenia
sobie z trudnościami. Często jednak taty brakowało. Znikał w
pracowni. Nie chodził na wywiadówki, nie wysłuchiwał młodzieńczych
zwierzeń, nie doradzał, gdy Monique i Artur szukali swoich miejsc w
życiu.
Monique została artystką, Artur – inżynierem. Ich wybory
odzwierciedlają złożoną osobowość taty. Bywają krytyczni wobec
niego, ale przede wszystkim szczerzy, są niezwykle mu wdzięczni i
dumni z niego. Stworzyli razem barwne trio. O tym, co przeżyli podczas
tej wspólnej wędrówki przez dziesięciolecia, opowiada ta
książeczka.
Poznajcie Papcia Chmiela w kapciach i na kanapie.
Komentarze (0)
Dodaj swój komentarz