Recenzja: Pośredniczka. Kraina cienia Meg Cabot

Suze niczym nie różni się od swoich rówieśników. Ma proste brązowe włosy i przekłute uszy, nosi dżinsy z dziurami, a jej najukochańsza kurtka to czarna motocyklowa skóra. Na pierwszy rzut oka nikt nie powiedziałby, że dziewczyna może cokolwiek ukrywać. Ale Suze ma tajemnicę, której pilnie strzeże. Jest pośredniczką. Widzi zmarłych, rozmawia z nimi i pomaga im sfinalizować niedokończone sprawy, aby w spokoju przeszli na drugą stronę. Szczerze mówiąc, szesnastolatka nie przepada za swoim darem, ale z pewnymi rzeczami po prostu trzeba się pogodzić.

Kiedy Suze przeprowadza się do Kalifornii, ma nadzieję choć na chwilę zapomnieć o dotychczasowym życiu. Tymczasem w nowym domu czekają na nią nie tylko mama, ojczym i trzej bracia. Mieszka tam jeszcze ktoś – duch Jesse, który bezczelnie panoszy się w pokoju nastolatki. Ale to nie kłótnie z Jesse’em będą największym zmartwieniem Suze. Wkrótce na jej drodze stanie ktoś o wiele bardziej potężny i niebezpieczny…
Ktoś, kto wręcz kipi żądzą zemsty.

Meg Cabot (właściwie Meggin Patricia Cabot) urodziła się tego samego dnia co księżniczka Stefania z Monako… tylko dwa lata później. Na koncie ma dziesiątki powieści, napisane zarówno pod własnym nazwiskiem (Meg Cabot i Patricia Cabot), jak i pseudonimem (Jenny Carroll). Na pewno kojarzycie jej cykle „1800-Jeśli-Widziałeś-Zadzwoń” i „Dziewczyna Ameryki – historie o młodych, silnych dziewczynach, w których życiu dzieje się coś niesamowitego”. Meg jest również autorką kultowej serii „Pamiętnik księżniczki”, opublikowanej w ponad 38 krajach i zekranizowanej (dwukrotnie!) przez Disneya. Obecnie pisarka mieszka razem z mężem w Key West na Florydzie. Uwielbia koty – być może dlatego ulubionym prezentem, jaki kiedykolwiek dostała od fana, jest naturalnych rozmiarów Gruby Louie z papier mâché.