Recenzja: Stan nieważności Katarzyna Kołczewska

Julita jest inteligentną, niezwykle wrażliwą i świadomą osiemnastolatką, uwikłaną w życie swojej wyjątkowej rodziny, w ambicje rodziców i nadopiekuńczość matki.

Iwona, matka Julity, jest aktorką o przebrzmiałej już sławie, o którą nieustannie zabiega. Zmaga się z wychowywaniem młodszego syna, problemami ze starszym i wyrzutami sumienia, że oboje z mężem unieszczęśliwili Julitę. Próbuje zachowywać pozory, wizerunek dobrej rodziny jest dla niej często ważniejszy niż same dzieci. Nie może się też pogodzić z przemijaniem czasu i urody.

Ojciec Julity, Tomasz, jest politykiem średniego szczebla, wciąż niemogącym się wybić. Podobnie jak żona chce utrzymać pozory przyzwoitości, nawet za cenę moralnych kompromisów.

Najstarszy syn Filip jest jednym wielkim zawodem dla rodziców. Rozpuszczony, ma kłopoty z nauką, a jego jedyną ambicją jest bycie sławnym i bogatym.

Najmłodszy syn Janek jest najinteligentniejszym dzieckiem z całej trójki, jednak zbyt szybko zaczyna stawać się samodzielny.

Julita ulega wypadkowi, który komplikuje poukładane życie tej pozornie modelowej rodziny.

Ale jaka jest prawda? Zna ją tylko Julita. Wszyscy czekają, aż się obudzi ze śpiączki – jej powrót do życia uratowałby przecież rodzinę i rozwiązał wszystkie sprawy. Lecz czy sama Julita chce powrotu do swojego życia?

Katarzyna Kołczewska

lekarka z wykształcenia, przedsiębiorczyni z wyboru, pisarka z zamiłowania. Właścicielka MiŚ-a, mentorka, trenerka biznesu, autorka bloga Wyższy poziom przedsiębiorczości, a także poczytnych powieści obyczajowych i opowiadań. Przesiąknięta medycyną, która nadal pozostaje w sferze jej zainteresowań zawodowych i o której pisze w swoich książkach.