Recenzja: Terry Pratchett Zadziwiający kot Maurycy

Wyobraźcie sobie milion sprytnych szczurów. Szczurów, które nie uciekają. Szczurów, które walczą.  
Maurycy, poharatany kocur, potrafi łapać okazje. Swego czasu opracował plan doskonały: z głupawym z wyglądu dzieciakiem jako grajkiem i własną armią szczurów podróżuje z miasta do miasta. Przecież każdy zna historię o szczurach i grajkach… Krótko mówiąc: interes się kręci. Przynajmniej do momentu, gdy Maurycy próbuje swojej sztuczki w dalekim miasteczku Blintzowe Łaźnie, gdzie cały numer rozsypuje się w proch. Ktoś zaczyna grać całkiem inną melodię - mroczną i posępną.
A szajka szybko się orientuje, że w tamtejszych piwnicach kryje się coś bardzo, ale to bardzo niedobrego…
 
Pratchettowska etiuda na temat, co by było, gdyby szczury zaczęły myśleć i stworzyły cywilizację. Jak zawsze u tego autora mamy do czynienia z prozą ironiczną, wykorzystującą w perwersyjny sposób nasze kulturowe przesądy i mity.
Jarosław Lipszyc

Terry Pratchett (1948-2015) - miłośnik czarnych kapeluszy i orangutanów, astronom amator, prekursor budowania internetowych fandomów, a także kultowy pisarz i twórca jednej z najsłynniejszych fantastycznych krain, Świata Dysku. Debiutował w gazetce szkolnej w wieku 14 lat, a pierwszą powieść, "Dywan", opublikował w 1971 r. Dekadę później wydał "Kolor magii", od którego zaczął pisanie swojej najsłynniejszej serii. Przyniosła mu ona nie tylko światową sławę, ale i masę nagród oraz tytuł „sir”. Za "Zadziwiającego Maurycego i jego edukowanych gryzoni" otrzymał Carnegie Medal. Ekranizacja tej powieści wejdzie do kin na początku 2023 r.