Recenzja: Trochę wstyd Kasia Bulicz-Kasprzak

To znaczy działać pod wpływem emocji, bez zastanowienia, wbrew intuicji, logice i zdrowemu rozsądkowi. Dlatego biedna Luśka codziennie mierzy się z konsekwencjami swoich impulsywnych decyzji – utratą pracy, kryzysem sąsiedzkich relacji, opieką nad starszym bratem, który jest totalną życiową ofermą, romansem z dopiero co poznanym, przystojnym szefem firmy, a także utratą najlepszej przyjaciółki.

To ostatnie okazuje się najbardziej bolesne. Bo Marta jest dla niej tym, czym mapa i kompas dla wędrowca. A ponieważ wszyscy wiemy, jak może się skończyć wędrówka bez tych akcesoriów, Luśka postanawia nie tylko odzyskać Martę, ale też naprawić kilka spraw, które, delikatnie mówiąc, wymknęły się spod kontroli.

Poznaj Luśkę, nałogową czytelniczkę książek psychologicznych, trochę zawstydzoną swoim wiejskim pochodzeniem, jej brata Zenia, który uważa, że prawdziwy mężczyzna nigdy nie tknie babskich prac, gburowatego sąsiada podobnego do jeżozwierza, zagubionego w meandrach relacji damsko-męskich Olka i groźną Emilię Ewelinę Malinowską de domo Stojadło, dumną ze swego pochodzenia. A także kamienicę w samym sercu Saskiej Kępy.
Odrobinę refleksyjne, ale przede wszystkim zabawne.

Kasia Bulicz-Kasprzak – mieszka pod Warszawą w domu wypełnionym książkami. Czas wolny najchętniej spędza na czytaniu i spacerach ze swoimi nieco ekscentrycznymi psami. Uważa, że własny gabinet to najfajniejsze miejsce, w którym zdarzyło jej się pracować, dlatego nie zamierza zamieniać go na nic innego.