Recenzja: Wampirzyca i wiedźma Francesca Flores

Ava i Kaye to najlepsze przyjaciółki… a przynajmniej były nimi do pewnej nocy dwa lata temu, kiedy wampiry przebiły się przez magiczną barierę chroniącą miasto. Podczas ataku zginęła mama Kaye, a Ava została zmieniona w wampira.
Teraz Ava żyje w zamknięciu, pod opieką matki, która potrzebuje jej magii, i okrutnego ojczyma. Dziewczynie wydaje się, że jedyną szansą na godne życie jest ucieczka do lasu, gdzie być może zdoła dotrzeć do nieśmiertelnej królowej wampirów. Problem w tym, że w tej drodze do wolności pomóc jej może tylko Kaye – Kaye, która ukończyła trening na wiedźmę Płomienia i jest gotowa zabić każdego krwiopijcę, którego spotka.
Łowczyni zgadza się wesprzeć Avę w podróży przez las, licząc na to, że uda jej się przechytrzyć dawną przyjaciółkę. Żadna z nich nie zdaje sobie jednak sprawy, co czeka je po drodze… I że jedną z tych niespodzianek może być miłość.

Francesca Flores w dzieciństwie czytała każdą książkę fantasy, która wpadła jej w ręce. Kiedy nie pisze i nie czyta, spędza czas na podróżach, tańcu (kocha jazz i balet), ćwiczeniu cyrkowych akrobacji i spacerowaniu po ukochanym San Francisco. „Wampirzyca i wiedźma”, queerowy retelling Roszpunki, to jej trzecia książka.