Recenzja: Zdrada Elżbieta Pytlarz

Warszawa i Paryż u progu XX wieku. Świeżo pogodzeni ze sobą małżonkowie Emilia i Henryk Długopolscy muszą stawić czoło rodzinie i światu salonów. Nie wszyscy krewni i znajomi są do nich przychylnie nastawieni.
Młodej parze przyjdzie się zmierzyć z nowymi problemami, starymi wadami oraz skutkami minionych wydarzeń.
Czy zawarte z przymusu małżeństwo Długopolskich okaże się trwałe? Czy Henryk wróci do swej dawnej kochanki i nałogów?
Co wybierze Emilia – sztukę czy małżeństwo? I dlaczego będzie musiała wybierać? A może wolałaby innego mężczyznę? Przecież Michał, brat Henryka, wciąż darzy ją głębokim uczuciem.
Czym jest zdrada? Czy zawsze chodzi o akt niewierności, czy może sam zamiar też jest już wiarołomstwem?
A jeśli zdrada czai się zupełnie nie tam, gdzie się jej spodziewamy?

Ela Pytlarz interesuje się historią, także tą społeczną. Lubi zwiedzać, została więc przewodniczką po Krakowie i skończyła historię sztuki. Jest pilotką wycieczek zagranicznych, tłumaczką i działaczką samorządową, ponieważ i współczesność – która nierozerwalnie wiąże się z historią – jest jej nieobojętna. Podróżniczka, zafascynowana historią kultury, zwłaszcza XVIII i XIX wiekiem. Spędziła pół roku we Francji, pracując u francuskiej rodziny arystokratycznej w prywatnym zamku niedaleko Sancerre.